Thuis
04/05/15 21:22
Touch down, wat een heerlijk gevoel is dat toch iedere keer weer. Je weet dat je ergens op de wereld veilig bent aangekomen. Arjan haalde direct zijn mobiel van de vliegtuigmodus af. Het eerste appje wat binnen kwam was van pa en ma: We hebben het gezien hoor. Wat een fijn welkom thuis in Nederland.
Na een wandeling naar de bagageband, die helemaal was omsloten. Ik wacht meestal met het naar de wc gaan tot we hier zijn. Arjan let dan op de bagage, dus ik liep richting klapdeurtjes waar een mevrouw stond. Ik vroeg mag ik even naar de wc, ja, dat mocht wel, maar dan moest ik even terug lopen naar de poort waar de doorheen zijn gegaan. Ik zei ok, hmmm, daar heb ik geen zin in, ik wacht wel. Ik vroeg aan haar, waarom wordt dit afgeschermd. Het verwachte antwoord was voor een 100% controle, dat doen we altijd bij deze reizen. Oke, nou dan wordt het best wel spannend. Wij doen nl. nooit een band of enige bescherming om onze koffers, wij vertrouwen nu eenmaal op de goedheid van mensen. We zagen ook aan de andere kan van de bagageband dat er marechaussee labels bekeek van koffers. Ze zochten vast bepaalde personen waarvan ze de inhoud van de koffers wilden controleren.
Gelukkig konden en mochten wij na de scan van onze koffers op huis aan. We liepen rustig richting de trein, haast dat kennen we niet, toch.... Aangekomen bij het juiste perron, zien we dat we nog 3 minuten hebben. Dus hup, hup, koffers in de hand al rennend de trap af. Komen we bij de trein, staan we op het punt van instappen. Eeeuuuhhh, Arjan we zijn 1 ding vergeten. We hebben niet ingecheckt. Floep, de deuren van de trein gaan dicht, we moeten een half uur wachten. Wij weer naar boven, de wind waait daar toch best wel en het is koud in Nederland. Afijn, een half uur later en na wel te hebben ingecheckt zitten we dan in de Hanzelijn richting het vertrouwde Zwolle.
Na een telefoontje met het thuisfront werden we opgehaald door Ons favorietje Nichtje en Opa van het station. Nog even en we zien de beestenbende. Zoooo, we zijn thuis, heerlijk verwelkomd door alle dieren, fijn is dat toch.
Even bijkomen en bijkletsen en dan gaat het uitpakken beginnen van de koffers etc etc.
Om 7 uur 's avonds hield ik het niet meer vol en hebben we geslapen tot 9 uur 's avonds. Wij hebben dus de 2 minuten stilte in stilte doorgebracht. Wel zijn we netjes om 11 uur naar bed gegaan. Het slapen ging best goed, we hopen dat we niet al te veel last krijgen van de jetlag, maar ach we zijn weer thuis en gaan genieten van het gewone, gezellige, goede leventje dat we hebben.
Wij willen jullie allemaal bedanken voor het geduld om al onze belevenissen van de afgelopen 13 dagen mee te lezen en wellicht weer tot een volgende keer.
Carpe Diem.....
Na een wandeling naar de bagageband, die helemaal was omsloten. Ik wacht meestal met het naar de wc gaan tot we hier zijn. Arjan let dan op de bagage, dus ik liep richting klapdeurtjes waar een mevrouw stond. Ik vroeg mag ik even naar de wc, ja, dat mocht wel, maar dan moest ik even terug lopen naar de poort waar de doorheen zijn gegaan. Ik zei ok, hmmm, daar heb ik geen zin in, ik wacht wel. Ik vroeg aan haar, waarom wordt dit afgeschermd. Het verwachte antwoord was voor een 100% controle, dat doen we altijd bij deze reizen. Oke, nou dan wordt het best wel spannend. Wij doen nl. nooit een band of enige bescherming om onze koffers, wij vertrouwen nu eenmaal op de goedheid van mensen. We zagen ook aan de andere kan van de bagageband dat er marechaussee labels bekeek van koffers. Ze zochten vast bepaalde personen waarvan ze de inhoud van de koffers wilden controleren.
Gelukkig konden en mochten wij na de scan van onze koffers op huis aan. We liepen rustig richting de trein, haast dat kennen we niet, toch.... Aangekomen bij het juiste perron, zien we dat we nog 3 minuten hebben. Dus hup, hup, koffers in de hand al rennend de trap af. Komen we bij de trein, staan we op het punt van instappen. Eeeuuuhhh, Arjan we zijn 1 ding vergeten. We hebben niet ingecheckt. Floep, de deuren van de trein gaan dicht, we moeten een half uur wachten. Wij weer naar boven, de wind waait daar toch best wel en het is koud in Nederland. Afijn, een half uur later en na wel te hebben ingecheckt zitten we dan in de Hanzelijn richting het vertrouwde Zwolle.
Na een telefoontje met het thuisfront werden we opgehaald door Ons favorietje Nichtje en Opa van het station. Nog even en we zien de beestenbende. Zoooo, we zijn thuis, heerlijk verwelkomd door alle dieren, fijn is dat toch.
Even bijkomen en bijkletsen en dan gaat het uitpakken beginnen van de koffers etc etc.
Om 7 uur 's avonds hield ik het niet meer vol en hebben we geslapen tot 9 uur 's avonds. Wij hebben dus de 2 minuten stilte in stilte doorgebracht. Wel zijn we netjes om 11 uur naar bed gegaan. Het slapen ging best goed, we hopen dat we niet al te veel last krijgen van de jetlag, maar ach we zijn weer thuis en gaan genieten van het gewone, gezellige, goede leventje dat we hebben.
Wij willen jullie allemaal bedanken voor het geduld om al onze belevenissen van de afgelopen 13 dagen mee te lezen en wellicht weer tot een volgende keer.
Carpe Diem.....