Zodra we in ons hotelletje waren was de eerste dag al gauw vergeten. We lachen er nu om en genieten van het uitzicht, de zon en de zee. Iedereen is hier zo vriendelijk ze doen er alles aan om je een goed gevoel te geven.

We waren er lekker vroeg uit en het ontbijt was heerlijk buiten met uitzicht op zee. Lekker fruit, sjuutje, croissantje, toast en als je wil alle soorten ei alla minuut klaargemaakt.

Vandaag gaan we een auto huren en het eiland over crossen. Receptie regelt snel een Rental car en na een half uurtje worden we opgehaald om ons naar de tuut te brengen. Service is hier weer top. Je hebt hier kleinere auto's voor 25 euries per dag maar wij moesten natuurlijk weer de Jeep Wrangler Sport.



Eerst maar eens naar Maho bay beach, vanaf hier kun je de vliegtuigen die over zee aan komen vliegen bijna aanraken. Het is een spectaculair gezicht om al die mensen te zien die klaar staan om een selfie te maken. De vliegtuigen landen hier op de landingsbaan van Juliana Airport. Jemig wat een lawaai is dat al die over komt denderen. Wel de ultime spottersplek.



Doorgereden naar het franse gedeelte. Erg snel gaat het niet, de wegen zijn om de haverklap voorzien van drempels en gaten. Rijkswaterstaat heeft hier nog werk aan de winkel. Het valt ons op dat het Franse deel beter is. Minder druk en alles ziet er net iets beter uit. In het Nederlandse deel is nogal wat achterstallig onderhoud.

In Marigot, de hoofdplaats van het Franse deel wat lopen slenteren en een marktje bezocht. Vanuit Marigot nog even terug over de hoofdweg naar het grensmonument. Ter herinnering aan de totstandkoming van het verdelen van de noordelijke en zuidelijke helft op 23 maart 1648 heeft men hier 300 jaar later een monument geplaatst. Op de grens tussen noord en zuid ligt ook een Geocach en Chris wou deze wel graag even scoren. Er waren nog twee Nederlanders aan het zoeken, militairen die een middag vrij hadden alvorens door te reizen naar Curacao. We waren allen een beetje aan het zoeken toen Chris het uitgilde, ze was gestoken door een sluipwesp die tussen de stenen een nest aan maken waren. Arme meisje, gauw ff uitzuigen en de pijn trok gelukkig naar verloop van tijd weg. De vinger hoeft er niet af, pfiew.

Na deze belevenis onze rondreis vervolgd en een bezoek gebracht aan de hoogste top van Sint Maarten de 424 meter hoge berg Pic du Paradis. Spectaculair om er via de smalle weg te komen, gelukkig kwamen we geen tegenligger tegen. Snel een foto van het uitzicht en het zelfde pad weer terug. Was blij met de Jeep :-).

Bij de Loterie Farm, een oude plantage, even bijgekomen met een drankje en wat FingerFood. Lekkerrrrrr. Beetje bijgekomen, gaan we verder waar we de voetjes in de oceaan bij Oriëntal Beach waden, hierna zijn we doorgereden naar Fort Amsterdam.

Jan Claesz heeft hier in 1636 nadat hij het eiland had ingenomen een Fort laten bouwen op de locatie waar de Spanjaarden ook al een primitieve versterking hadden gebouwd. Het bestond in eerste instantie uit planken en aarden wallen maar, in 1737 werd het fort voorzien van stenen muren er resten nu enkel nog wat stenen muren enkele kanonnen en wat fundamenten. We konden er niet komen met de auto dus het laatste stuk moesten we lopen, pff.

Het rondje was klaar en in totaal zo'n 50 - 60 km gereden. De auto weer teruggebracht en thuis even een lekkere duik in de zee. Biertje en wijntje wel verdiend. 's Avonds eten met uitzicht en nagenieten met live muziek.

Nu het bed in, morgen niets doen - beetje lezen en zo nu en dan afkoelen in de zee. Wat staat het er weer goed voor.