Touch down, wat een heerlijk gevoel is dat toch iedere keer weer. Je weet dat je ergens op de wereld veilig bent aangekomen. Arjan haalde direct zijn mobiel van de vliegtuigmodus af. Het eerste appje wat binnen kwam was van pa en ma: We hebben het gezien hoor. Wat een fijn welkom thuis in Nederland.

Na een wandeling naar de bagageband, die helemaal was omsloten. Ik wacht meestal met het naar de wc gaan tot we hier zijn. Arjan let dan op de bagage, dus ik liep richting klapdeurtjes waar een mevrouw stond. Ik vroeg mag ik even naar de wc, ja, dat mocht wel, maar dan moest ik even terug lopen naar de poort waar de doorheen zijn gegaan. Ik zei ok, hmmm, daar heb ik geen zin in, ik wacht wel. Ik vroeg aan haar, waarom wordt dit afgeschermd. Het verwachte antwoord was voor een 100% controle, dat doen we altijd bij deze reizen. Oke, nou dan wordt het best wel spannend. Wij doen nl. nooit een band of enige bescherming om onze koffers, wij vertrouwen nu eenmaal op de goedheid van mensen. We zagen ook aan de andere kan van de bagageband dat er marechaussee labels bekeek van koffers. Ze zochten vast bepaalde personen waarvan ze de inhoud van de koffers wilden controleren.

Gelukkig konden en mochten wij na de scan van onze koffers op huis aan. We liepen rustig richting de trein, haast dat kennen we niet, toch.... Aangekomen bij het juiste perron, zien we dat we nog 3 minuten hebben. Dus hup, hup, koffers in de hand al rennend de trap af. Komen we bij de trein, staan we op het punt van instappen. Eeeuuuhhh, Arjan we zijn 1 ding vergeten. We hebben niet ingecheckt. Floep, de deuren van de trein gaan dicht, we moeten een half uur wachten. Wij weer naar boven, de wind waait daar toch best wel en het is koud in Nederland. Afijn, een half uur later en na wel te hebben ingecheckt zitten we dan in de Hanzelijn richting het vertrouwde Zwolle.

Na een telefoontje met het thuisfront werden we opgehaald door Ons favorietje Nichtje en Opa van het station. Nog even en we zien de beestenbende. Zoooo, we zijn thuis, heerlijk verwelkomd door alle dieren, fijn is dat toch.

Even bijkomen en bijkletsen en dan gaat het uitpakken beginnen van de koffers etc etc.
Om 7 uur 's avonds hield ik het niet meer vol en hebben we geslapen tot 9 uur 's avonds. Wij hebben dus de 2 minuten stilte in stilte doorgebracht. Wel zijn we netjes om 11 uur naar bed gegaan. Het slapen ging best goed, we hopen dat we niet al te veel last krijgen van de jetlag, maar ach we zijn weer thuis en gaan genieten van het gewone, gezellige, goede leventje dat we hebben.

Wij willen jullie allemaal bedanken voor het geduld om al onze belevenissen van de afgelopen 13 dagen mee te lezen en wellicht weer tot een volgende keer.

Carpe Diem.....

Onze laatste dag op Bonaire breekt aan. Ik ben weer op tijd wakker en kan niet meer in slaap komen. Dus hupakee, beentjes naast het bed, klaar maken zodat ik naar de receptie kan om te vragen of we de langer over de kamer kunnen beschikken. Gelukkig, met bijbetaling van 10 doller per uur kunnen we tot 5 uur gebruik van de kamer. Fijn hoor, kunnen we ons heerlijk opfrissen voor we aan onze terugreis beginnen.

Terug in ons appartement, ga ik lekker buiten op het balkon zitten. Arjan slaapt nog, die laat ik fijn liggen. Afijn, na een uurtje kan ik het niet langer uithouden en ga bezig met het ontbijt. Inmiddels is hij zich ook aan het klaar maken en zitten we even later gezellig aan de ontbijttafel.

We besluiten heeeelllleeeemaal naar Kralendijk te lopen, dat is zo'n 3 km en ongeveer 5 km tot het historish centrum en best wel warm en vermoeiend!! Tot nu toe zijn we er wel een paar keer doorheen gereden, maar het was tijd voor de geschiedenis van dit stadje. Halverwege ligt in het water een restaurantje, daar hebben we eergisteren gegeten. Hier brengen we ons vochtgehalte weer op peil om vervolgens het historische gedeelte te gaan bezichtigen.

Kralendijk (de hoofdplaats) is aan het begin van de 19e eeuw rond Fort Oranje ontstaan. Dit verdedigingswerk is aan het eind van 18e eeuw door Nederlands gebouwd om de hier aanwezige natuurlijke haven tegen invallen te beschermen. Het stadje heeft zijn naam te danken aan de bodem (Koralen) waarop het is gebouwd en heette oorspronkelijk Koralendijk, later werd dit Kralendijk In de volksmond Playa.



Op loop afstand van elkaar liggen een aantal cultuurhistorische bouwwerken, twee kerken en een klein museum. We beginnen bij Fort Oranje. Het Fort dateert van 1796 en is het eerste stenen bouwwerk wat op Bonaire werd gebouwd en werd vernoemd naar het Nederlands Koningshuis. Met zijn 22 meter hoge muren is het niet bepaald een onneembare vesting en in 1811 werd dit Fort dan ook tijdelijk bezet door de Engelsen. Rond 1868 werd er een houten vuurtoren in het fort bijgebouwd welke later werd vervangen door een stenen variant.

Naast het Fort staat het Gouverneurshuis die na restauratie in gebruik is genomen als kantoor voor de Eiland(gemeente)raad. Voor het huis ligt het plein Plasa Reina Wilhelmina met de protestantse kerk. Veel gebouwen zijn toch enigszins verpauperd en kunnen wel een kwastje verf gebruiken.




Via de Kaya Grandi, een winkelstraatje waarvan vandaag de winkels dicht waren, zijn we langs de boulevard rustig terug gelopen naar het Eden Beach Resort.




Na deze leuke, maar warme, kleverige en stoffige wandeling genieten wij bij het zwembad van de laatste uurtjes van onze zonovergoten vakantie. Vier uur besluiten we ons klaar te gaan maken voor de terugreis. Kwart voor vijf zitten we heerlijk okselfris klaar bij de receptie om opgehaald te worden voor onze rit naar het vliegveld. Tot nu toe werden we gebracht en opgehaald met hetzelfde busje. Echter de betreffende bus was in gebruik voor een tour over Bonaire, dus kwam de chauffeur aan met een grote bus waarvan de airco nog op 30 graden stond. Grrrr, daar gaat onze frisheid, in no-time zitten onze shirt weer vastgeplakt aan ons lichaam.

Bij het vliegveld waren we zo opgedroogd door de wind en na vlug inchecken en onze bagage afgeven stonden we in de rij om door de douane te gaan. Hier stond echter een behoorlijke rij, maar dan eindelijk kwamen we na zo'n half uur aan in een heerlijke, koele wachtruimte.

Het vliegtuig zagen we netjes op tijd aankomen. Het boarden ging ook mooi vlot, de piloot deelde ons mee dat we over 8 uur in Nederland zouden landen. Wij blij, dat is een uur eerder dan verwacht. Dat maakte de plek waar we zaten helemaal goed, de stoel kon niet helemaal achter over worden gezet waardoor we allebei niet echt goed hebben kunnen slapen. Ik, Chrisje, heb dus ook maar eens een filmpie gezien (Salem, een indrukwekkende film over Martin Luther King). Dit paste mooi bij de geschiedenis van de eilanden waar we op bezoek zijn geweest. Een mooie, maar toch ook indrukkende afsluiting van een vakantie.

Straks de laatste etappe, lees snel onze laatste bladzijde van deze reis.