Touch down, wat een heerlijk gevoel is dat toch iedere keer weer. Je weet dat je ergens op de wereld veilig bent aangekomen. Arjan haalde direct zijn mobiel van de vliegtuigmodus af. Het eerste appje wat binnen kwam was van pa en ma: We hebben het gezien hoor. Wat een fijn welkom thuis in Nederland.

Na een wandeling naar de bagageband, die helemaal was omsloten. Ik wacht meestal met het naar de wc gaan tot we hier zijn. Arjan let dan op de bagage, dus ik liep richting klapdeurtjes waar een mevrouw stond. Ik vroeg mag ik even naar de wc, ja, dat mocht wel, maar dan moest ik even terug lopen naar de poort waar de doorheen zijn gegaan. Ik zei ok, hmmm, daar heb ik geen zin in, ik wacht wel. Ik vroeg aan haar, waarom wordt dit afgeschermd. Het verwachte antwoord was voor een 100% controle, dat doen we altijd bij deze reizen. Oke, nou dan wordt het best wel spannend. Wij doen nl. nooit een band of enige bescherming om onze koffers, wij vertrouwen nu eenmaal op de goedheid van mensen. We zagen ook aan de andere kan van de bagageband dat er marechaussee labels bekeek van koffers. Ze zochten vast bepaalde personen waarvan ze de inhoud van de koffers wilden controleren.

Gelukkig konden en mochten wij na de scan van onze koffers op huis aan. We liepen rustig richting de trein, haast dat kennen we niet, toch.... Aangekomen bij het juiste perron, zien we dat we nog 3 minuten hebben. Dus hup, hup, koffers in de hand al rennend de trap af. Komen we bij de trein, staan we op het punt van instappen. Eeeuuuhhh, Arjan we zijn 1 ding vergeten. We hebben niet ingecheckt. Floep, de deuren van de trein gaan dicht, we moeten een half uur wachten. Wij weer naar boven, de wind waait daar toch best wel en het is koud in Nederland. Afijn, een half uur later en na wel te hebben ingecheckt zitten we dan in de Hanzelijn richting het vertrouwde Zwolle.

Na een telefoontje met het thuisfront werden we opgehaald door Ons favorietje Nichtje en Opa van het station. Nog even en we zien de beestenbende. Zoooo, we zijn thuis, heerlijk verwelkomd door alle dieren, fijn is dat toch.

Even bijkomen en bijkletsen en dan gaat het uitpakken beginnen van de koffers etc etc.
Om 7 uur 's avonds hield ik het niet meer vol en hebben we geslapen tot 9 uur 's avonds. Wij hebben dus de 2 minuten stilte in stilte doorgebracht. Wel zijn we netjes om 11 uur naar bed gegaan. Het slapen ging best goed, we hopen dat we niet al te veel last krijgen van de jetlag, maar ach we zijn weer thuis en gaan genieten van het gewone, gezellige, goede leventje dat we hebben.

Wij willen jullie allemaal bedanken voor het geduld om al onze belevenissen van de afgelopen 13 dagen mee te lezen en wellicht weer tot een volgende keer.

Carpe Diem.....

Onze laatste dag op Bonaire breekt aan. Ik ben weer op tijd wakker en kan niet meer in slaap komen. Dus hupakee, beentjes naast het bed, klaar maken zodat ik naar de receptie kan om te vragen of we de langer over de kamer kunnen beschikken. Gelukkig, met bijbetaling van 10 doller per uur kunnen we tot 5 uur gebruik van de kamer. Fijn hoor, kunnen we ons heerlijk opfrissen voor we aan onze terugreis beginnen.

Terug in ons appartement, ga ik lekker buiten op het balkon zitten. Arjan slaapt nog, die laat ik fijn liggen. Afijn, na een uurtje kan ik het niet langer uithouden en ga bezig met het ontbijt. Inmiddels is hij zich ook aan het klaar maken en zitten we even later gezellig aan de ontbijttafel.

We besluiten heeeelllleeeemaal naar Kralendijk te lopen, dat is zo'n 3 km en ongeveer 5 km tot het historish centrum en best wel warm en vermoeiend!! Tot nu toe zijn we er wel een paar keer doorheen gereden, maar het was tijd voor de geschiedenis van dit stadje. Halverwege ligt in het water een restaurantje, daar hebben we eergisteren gegeten. Hier brengen we ons vochtgehalte weer op peil om vervolgens het historische gedeelte te gaan bezichtigen.

Kralendijk (de hoofdplaats) is aan het begin van de 19e eeuw rond Fort Oranje ontstaan. Dit verdedigingswerk is aan het eind van 18e eeuw door Nederlands gebouwd om de hier aanwezige natuurlijke haven tegen invallen te beschermen. Het stadje heeft zijn naam te danken aan de bodem (Koralen) waarop het is gebouwd en heette oorspronkelijk Koralendijk, later werd dit Kralendijk In de volksmond Playa.



Op loop afstand van elkaar liggen een aantal cultuurhistorische bouwwerken, twee kerken en een klein museum. We beginnen bij Fort Oranje. Het Fort dateert van 1796 en is het eerste stenen bouwwerk wat op Bonaire werd gebouwd en werd vernoemd naar het Nederlands Koningshuis. Met zijn 22 meter hoge muren is het niet bepaald een onneembare vesting en in 1811 werd dit Fort dan ook tijdelijk bezet door de Engelsen. Rond 1868 werd er een houten vuurtoren in het fort bijgebouwd welke later werd vervangen door een stenen variant.

Naast het Fort staat het Gouverneurshuis die na restauratie in gebruik is genomen als kantoor voor de Eiland(gemeente)raad. Voor het huis ligt het plein Plasa Reina Wilhelmina met de protestantse kerk. Veel gebouwen zijn toch enigszins verpauperd en kunnen wel een kwastje verf gebruiken.




Via de Kaya Grandi, een winkelstraatje waarvan vandaag de winkels dicht waren, zijn we langs de boulevard rustig terug gelopen naar het Eden Beach Resort.




Na deze leuke, maar warme, kleverige en stoffige wandeling genieten wij bij het zwembad van de laatste uurtjes van onze zonovergoten vakantie. Vier uur besluiten we ons klaar te gaan maken voor de terugreis. Kwart voor vijf zitten we heerlijk okselfris klaar bij de receptie om opgehaald te worden voor onze rit naar het vliegveld. Tot nu toe werden we gebracht en opgehaald met hetzelfde busje. Echter de betreffende bus was in gebruik voor een tour over Bonaire, dus kwam de chauffeur aan met een grote bus waarvan de airco nog op 30 graden stond. Grrrr, daar gaat onze frisheid, in no-time zitten onze shirt weer vastgeplakt aan ons lichaam.

Bij het vliegveld waren we zo opgedroogd door de wind en na vlug inchecken en onze bagage afgeven stonden we in de rij om door de douane te gaan. Hier stond echter een behoorlijke rij, maar dan eindelijk kwamen we na zo'n half uur aan in een heerlijke, koele wachtruimte.

Het vliegtuig zagen we netjes op tijd aankomen. Het boarden ging ook mooi vlot, de piloot deelde ons mee dat we over 8 uur in Nederland zouden landen. Wij blij, dat is een uur eerder dan verwacht. Dat maakte de plek waar we zaten helemaal goed, de stoel kon niet helemaal achter over worden gezet waardoor we allebei niet echt goed hebben kunnen slapen. Ik, Chrisje, heb dus ook maar eens een filmpie gezien (Salem, een indrukwekkende film over Martin Luther King). Dit paste mooi bij de geschiedenis van de eilanden waar we op bezoek zijn geweest. Een mooie, maar toch ook indrukkende afsluiting van een vakantie.

Straks de laatste etappe, lees snel onze laatste bladzijde van deze reis.

Klein Bonaire is een eilandje zo'n 6 km voor de kust, het eiland is na de winning van de mineralen die hier eerder zijn gevonden zo'n 3 meter gezakt. Er is hier verder niets meer te zoeken, een kaal eiland met lage vegetatie maar met een mooie onderwaterwereld, deze gaan we vandaag maar eens bekijken.

Na een zelf gemaakt ontbijtje van mijn manneke, vertrekken we met de auto. Eerst gaan we nog even een sjuutje scoren bij Appie voor morgenochtend. Daarna rijden we naar het vliegveld om onze auto in te leveren. We rijden een benzinepomp voorbij in de gedachten dat er nog eentje dichterbij zit. Helaas, we moeten omdraaien en terug naar de benzine pomp. Daar aangekomen, staan er 2 pick-ups die aan het tanken zijn. Wij sluiten aan in de rij. Afijn, na ongeveer 10 minuten zien we verschillende auto's komen en gaan. Wij besluiten ook maar gewoon naar Car Rentals (Budget) te rijden en aan te geven dat we niet half vol hebben getankt, omdat het hartstikke druk was. We dachten dan drukken ze dat maar bij de prijs op. Arjan, moest z'n creditcard echter weer trekken, het kostte 12,85 euro om te tanken. Ik had gelukkig de km-stand bijgehouden, no problemo dus.





Auto ingeleverd en thuis (Eden Beach) te zijn gebracht, liepen we langs de activiteiten bar om de watertaxi te boeken voor Klein Bonaire. Het was 3 minuten voor half 11 en we dachten dat dat niet meer zou lukken. Maar we konden omdat we dichtbij woonden rustig aan doen, het was wachten op een familie, kwamen we later achter.

Klein Bonaire is inderdaad een saai eilandje, snorkelen en chillen is alles wat je kunt doen dus dat hebben wij ook maar gedaan. Na 2 uurtjes wel weer gezien en de watertaxi terug naar Eden Beach waar we de rest van de middag heerlijk op ons strandbedje hebben gelegen.





Vanavond wezen eten bij de bistro naast het resort, echt gezellig. Lekker gezeten en een beetje ouwehoeren. Nog snel even verhaaltje typen. Accu leeg van laptop :-(

Morgen nog een dagje op en rond ons resort, hopelijk mogen we nog even wachten met uitchecken. Ze komen ons rond 5 uur 's middags ophalen en op 19:40 gaan we vliegen. Nog even dan zien we onze schatjes (Dushi's) weer.

Ayo Bonaire en hola Hollandia. Tot morgen......

Bonaire is met een oppervlakte van 288 km2 na Curacao het op één na grootste eiland van de Nederlandse Antillen. Het Eiland heeft de vorm van een boemerang. Bonaire heeft ca 15.000 inwoners waarvan het merendeel woont en werkt in Kralendijk. Voor Kralendijk ligt 6 km vanuit de kust Klein Bonaire een 6 km2 groot koraaleilandje. Het zuiden wordt gedomineerd door de zoutpannen en het Noorden door de heuvels. De tweede plaats van Bonaire is Rincon, hier zijn onze Koning en Koningin gisteren langs geweest voordat ze doorreisden naar Aruba. Op Bonaire heeft de Caribische Flamingo broedplaatsen. Verder wordt Bonaire omringt door een sprookjesachtig mooie en beschermde onderwaterwereld.

Nou dat alles willen we vandaag wel eens even met onze eigen ogen zien. Gisteren de onderwaterwereld als even bekeken dus we blijven vandaag bovenwater. Het eten van gisteren is niet heel erg goed gevallen en Chris voelt zich niet erg lekker. Ik besluit om vandaag rustig een autootje te huren om lekker in de airco een beetje rond te tuffen. Kunnen we in alle rust en op eigen tempo het eiland verkennen.

Als eerste gaan we naar Zuid Bonaire, hier liggen de zoutpannen. De natuurlijke zoutpannen hebben een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Bonaire. Het zoute water werd ingedamd en waarna het water kon verdampen wat overbleef was het zout. Er waren verschillende kwaliteiten zout die werden aangeduid met de kleuren Rood, wit, blauw en oranje. Bij de vier verschillende zoutpannen werden slavenhuisjes gebouwd voor de slaven die hier aan het werk waren. Bij elke zoutpan stond een grote obelisk in de kleur van de kwaliteit die werd "geoogst". Als een schip aan kwam varen werd er naar gelang de gewenste kwaliteit zout de juiste kleur vlag gehesen en het schip voer naar de betreffende Obelisk waar het schip door middel van kleinere kleinere boten werd bevoorraad.

Wat hadden we te doen met de slaven. Niet enkele de omstandigheden op het werk maar ook de huisjes waar de slaven in onder gebracht werden waren echt minimaal en bloedheet, het waren kleine sauna's. In het begin was het niet meer dan een lemen huisje met daken van bladeren. Rond 1850 zijn deze vervangen door stenen huisjes.




Op de zuidpunt wordt veel met een Kite op zee gevaren. Constante wind en een lichte golfslag, mooie omstandigheden voor spectaculaire sprongen. Even verderop bij een klein huisje (in elkaar getimmerd) kwam een klein vissersbootje aangevaren met de catch van de dag, een mooi haai.

Verderop waar de zee vrij spel heeft klappen de golfen mooi op de kust, hier zijn heel wate boten vergaan. Inmiddels staat er een vuurtoren die de schepen moet waarschuwen voor de verraderlijke riffen die hier voor de kust liggen.

Als je de bocht door bent kom je in het walhalla voor de windsurfer. Ondiep water in een afgeschermde baai met heerlijk veel wind. Hier hebben we geluncht met een broodje kroket en een hamburger.



Na de lunch weer naar Kralendijk waar we eerst naar AlbertHein zijn geweest voor wat boodschapjes. Het ontbijt was ons vanochtend erg tegengevallen en aangezien we een studio met keuken hebben gaan we dat nu zelf wel regelen. De Appie voelt vertrouwd. Snel even de boodschapjes naar huis en hup op naar het Noorden. Eerste stop is Rincon.

Rincon is het oudste dorp van Bonaire (volgens mij hebben ze er ook maar één, Kralendijk is immers de Hoofdstad dus geen dorp). Rincon ligt in het binnenland en is vanuit zee niet zichtbaar. Gisteren was het hier groot feest maar vandaag is het rustig. Wij rijden door naar Washington Slagbaai National Park. Hier zijn twee autoroutes uitgezet zodat je wat van het park kunt zien. Helaas is het te laat, je mag na 3 uur niet meer het park in. Tss, ik kan toch wel een beetje gas geven om op tijd er weer uit te racen. Nee, helaas. Nou andere keer maar weer?! Rechtsomkeer maar weer en per toeval, we kwamen uit op een eenrichtingsweg waar we niet in mochten, de route gekozen langs het Gotomeer.

Het Gotomeer is een schitterend groot zoutwater meer tussen de heuvels die is ontstaan door een natuurlijk dam die het water afsloot van de zee. Dit gebied is een belangrijke voedselplek voor de flamingo's. Er waren mooi uitzichten en we reden kort langs het meer waar de flamingo's soms dichtbij waren. Wat een mooi gezicht om deze vogels in het wild te zien.



Na al dit moois teruggereden naar ons resort en het stof uit de keeltjes gespoeld. We hebben vanavond niet meer in het restaurant van het Resort gegeten. We hebben de auto gepakt en zijn naar de Boulevard van Kralendijk gereden waar we de tuut hebben geparkeerd en heerlijk hebben gegeten. Nu weer terug waar we op het balkon onder het genot van een wijntje (met dank aan Appie) en een DJ op de achtergrond dit verhaaltje nog even wegtikken.

Morgen eerst de tuut weer wegbrengen waarna we met de watertaxi naar Klein Bonaire varen om te gaan snorkelen.

Tot morgen, gaaaaap

Bye bye Curacao, hola Bonaire. Vanochtend voor het laatst ontbeten bij Scuba Lodge, de koffers hadden we gisteren alweer in orde gemaakt voor de overtocht. Alleen de laatste spulletjes moesten er nog in. Een impressie van de laatste dagen:




Nou, daar gaan we dan, op naar de receptie om uit te checken. Bedankt KLM voor het leuke zakcentje, oeeeppppssss,het is nu echt op. Alles is perfect geregeld, om precies half 11 staat de ophaalservice voor de deur. De zware koffers worden in de bus geladen en we gaan op weg naar het vliegveld. We zijn mooi op tijd. Arjan wil nog kijken naar een onderwatercamera, hmmmm, toch maar besloten om het niet te doen. Misschien een leuk idee voor z'n verjaardag.... en voor de vakanties die nog gaan volgen.

Het boarden zou om 5 voor 1 beginnen, echter het duurde en het duurde maar. Uiteindelijk ben ik gaan vragen of we vandaag nog wel vertrekken naar Bonaire. Ja, ja, het vliegtuig staat er, nog even geduld. Fijn, en dan op het moment dat we mogen boarden gaat het alarm van het vliegveld af. Alle gates moeten sluiten en of iedereen zich rustig naar buiten wil begeven, je ziet dan direct mensen reageren en naar de uitgang rennen. Gelukkig, werd na een paar minuten omgeroepen dat het een vals alarm is. Wij blij, we mogen boarden en dan sta je buiten onder een afdak te wachten op de bus. Ook hier blijken ze van Zwolse kwartiertjes te hebben gehoord.

Yeah, we zitten in het vliegtuig, een propeller vliegtuig Fokker 50 met 51 passagiers. Nog net niet De Snip van gisteren, hahaha. De vlucht zou 25 minuten duren maar we horen van de piloot dat we over 15 minuten al in Bonaire zijn. En ja hoor, we zijn er inderdaad in 15 minuten. Chips, hebben we net Willem-Alexander en Maxima gemist op het vliegveld, zij zijn net vertrokken naar Aruba, grrr.




Aangekomen op Bonaire worden we weer netjes opgevangen en naar het hotel gebracht.
Het is een gezellig familie resort, hmmm, toch volgende keer boeken bij Corendon zonder kinderen. Nee hoor, het is best gezellig zo op strand en aan de bar met kinderen die af een aan rennen. Die zijn niet moe te krijgen, heerlijk. Het appartement is prima.



Na alles te hebben gedropt in het appartement en het praatje te hebben aangehoord van de hostess gaan we op onderzoek uit. De eerste etappe op Bonaire is de bar, het is tijd voor rosé. Daarna huren we onze snorkel uitset en liggen we even later heerlijk in de zee te dobberen en te genieten van het onderwater leven.

Hè bah, wat vervelend toch genieten van het leven.....

Het restaurant is gereserveerd, de kaart ziet er goed uit. Kleine gerechtjes waar je pp er zo'n 3 van kunt bestellen. Morgenochtend met de watertaxi naar Klein Bonaire, een eilandje dat hier zo'n 6 km voor de kust ligt. Tot morgen maar weer, adios.....

Wat is een bezoek aan de Antillen zonder de geschiedenis. We kunnen er uitgebreid over uitweiden en dat doen we dan ook, hahaha. Nee zonder gekheid. Wikipedia is een mooie bron om hier wat over te lezen dus wij dagen jullie uit om op internet hier iets meer over te lezen. Een paar highlights van vandaag willen wij jullie echter niet onthouden.

Vandaag staan enkele musea op de planning. Als eerste gaan we weer terug richting Westpunt om Plantage Savonet te bezoeken en te bekijken. De plantage behoorde tijdens de slavernijperiode tot de grootste plantages op het eiland met een uitgebreide veestapel en veel landbouwactiviteiten. Er werd ao mais , bonchi largu, bonen, pompoenen, komkommer en pinda verbouwd. Ook waren er veel vruchtbomen. Rond 1827 werd er geëxperimenteerd met de aardappelteelt, tussen 1840 en 1870 werd er aloë verbouwd en rond 1840 werd er een katoentuin aangelegd. In 1842 telde de veestapel 2000 schapen, 1200 geiten, 250 runderen, 80 ezels en 8 paarden. En,..... slaven. De slaven werden op deze plantage goed behandeld want met de afschaffing van de slavernij op Curacao op 1 juli 1863 bleven er nog veel slaven werken op plantage Savonet. Je kunt je afvragen of deze slaven destijds een andere keuze hadden.



We vonden het mooi om nu een echt plantage huis te zien, de indeling is dat je middels een trap op het terras komt dat rondom het huis ligt. Vanaf het terras loop je een galerij in, als je doorloopt kom je in de middenzaal (woonkamer)en aan de andere kant van deze zaal zit weer een galerij. Aan de zijkanten bevindt zich de keuken en aan de andere zijkant (op de wind ivm koele en frisse lucht) een slaapkamer. Op de verdieping waren ook nog een paar vertrekken die als slaapplaats zouden kunnen dienen.

Na wat gedronken te hebben gaan we op weg naar de volgende bestemming; het Curacao Museum. Dit museum is van oorsprong een militair ziekenhuis geweest voor de gele koorts. Het enige leuke was dat de romp van de Snip, het eerste KLM vliegtuig dat vanuit Amsterdam naar Curacao is gevlogen. Het deed er in totaal ruim 7 dagen over waarvan ruim 54 werkelijke vlieguren. Meer weten: De kerstvlucht van De Snip



Hupakee, door naar Museum Kurá Hulanda in Willemstad. Dit museum is grotendeels gewijd aan de geschiedenis van de slavernij en de Afrikaanse landen waar zij vandaan kwamen. Middels een gids werden we in bijna een uur door het museum geloodst, haar roots liggen in een van de Afrikaanse landen. Wat ons het meeste is bijgebleven is de beestachtigheid waar deze mensen mee werden geconfronteerd. Weggehaald van huis en haard, gebrandmerkt, verscheept en als ze het overleefden moesten ze maar afwachten waar en hoe ze terecht kwamen om aan het werk te worden gezet. Als ze ziek waren werden ze overboord gegooid en voor de verzekering werd opgegeven dat ze een natuurlijke dood zijn gestorven. Door de financiële handel in de slavernij zijn banken en verzekeraars zoals Barkley's en Loyd's groot geworden, rijk door de slavernij.

Er was een nagebouwd beneden dek van een schip waar ze al zittend in rijen van drie of vier man voor elkaar de hele reis geketend doorbrachten. Je kunt je dan wel voorstellen hoe zij erbij zaten, als ze het niet volhielden werden ze overboord gegooid. Alleen de sterksten bleven over om aan de andere kant van de wereld onder erbarmelijke omstandigheden hun leven zo goed en zo kwaad als ze dat konden op te bouwen. Ook de martelwerktuigen hebben we bekeken, ao een ijzeren kooi waarin ze bloot zittend werden neergezet in de brandende zon. Ga maar na wat de zon met het ijzer en je lichaam doet, vreselijk.

Heftig hoor die geschiedenis van de slavernij. De indianen die hiervoor vredig op deze eilanden hebben gewoond zijn dan al lang verdreven. Hiervan wordt bar weinig verteld. We hebben het er over tijdens het avondeten en spiegelen de barbaarse praktijken aan ISIS en aan de stroom illegalen die nu vrijwillig Afrika ontvluchten. De slavernij bestaat nog steeds maar is nu aangepast aan de moderne tijd.

Morgen vliegen we naar Bonaire om de laatste dagen nog lekker bij te komen in de rust die op Bonaire aanwezig zou moeten zijn.

Oogjes dicht en snaveltjes toe, tot morgen.

Na de drukte van de laatste dagen vandaag Willemstad maar eens verlaten om naar Het westen van het Eiland te rijden, Westpunt. Dit deel van Curacao wordt ook wel 'Band Abau' ofwel benedengebied genoemd. Het platteland van Curacao. Een vlak en smal middengedeelte en breed en heuvelachtig einde.

We rijden in een Jimmy, leuke auto hoor. We komen langs een aantal landhuizen die vaak op lokaties staan van de oude plantages. Er is er eigenlijk geen één meer origineel. De dame die ons de auto bracht vertelde mij haar favoriete strandje, zo'n mooie dame geloof je meteen en de eerste de beste keer dat we een bordje zagen zijn we direct naar Cas Abou Beach gereden.

We hadden snorkel uitrusting bij het Hotel gehuurd en hupsakee de zee in. De zee hier was een stuk rustiger omdat dit strandje redelijk verscholen in een baai ligt. Het leek wel of we in een Aquarium zwommen, overal vissen. Klein, groot en in de mooiste kleuren. Chris vond die driehoeksvissen maar eng en had het gevoel dat deze op haar af kwamen en giftig zouden zijn, hahahaha. Na verloop van tijd moest ik echt weer terug naar het strand. Ik voelde me misselijk, zeeziek. Toen ik weer vast bodem onder mijn voetjes voelde ging het al wat beter.

Onze dame had trouwens niets teveel gezegt, prachtig plekje. Later hoorde ik dat dit strand nog niet zo lang geleden tot de top 10 hoorde van mooiste stranden ter wereld?! Zo mooi was die toch ook niet.



Nadat we zijn opgedroogd zijn we doorgereden naar Christoffelpark. Dit is een nationaal park vernoemd naar de Christoffelberg van 375m hoog. Hier stonden de voormalige plantages Savonet, Zorgvlied en Zevensbergen. Over de slavencultuur later meer als we het slavenmuseum gaan bezoeken (morgen). Landhuis Savonet is nu een museum en hier kom je alles te weten over de geschiedenis van de eerste bewoners. We gaan eerst een autoroute volgen door het park zodat we voor halfdrie nog in het museum kunnen.

Eerst een lunch, saté voor mij en een frikandel met friet voor Chris :-) We waren niet alleen op het terras. Meerdere vogels en hagedissen hielden ons gezelschap. Creepy beestjes hoor die lizards. Als je ze een patatje toegooide dan wisten ze er wel raad mee.



Nou, laten we maar gauw weggaan. De auto in en de route rijden zodat we op tijd zijn voor het museum. We hebben op aanraden van de mevrouw aan de balie één route gekozen. Na een mooi rondje kwamen we tot de conclusie dat die wel kort was en dat we enkele plekjes weer herkenden, aangezien het eenrichtingsverkeer was moesten we het rondje nogmaals rijden. Damm de verkeerde route gepakt Na terugkomst bij de ingang nu wel de juiste route gepakt. Leuk rondje met veel vogels, uitzichten en gevaarlijk uitziende kameleons. Echt wel de moeite waard maar toen we terugkwamen was het te laat om nog het museum in te mogen. Morgen misschien maar terugkomen.




Nadat ik dacht dat Chrisje haar richtingsgevoel kwijt was ben ik alsnog verkeerd gereden en moesten we weer even stukje terug, sorry schatje. Via de B-route terug naar Willemstad en tegen halfvijf zaten we weer lekker aan een biertje en een wijntje. De mail afhandelen en genieten van het uitzicht.

Vanavond blijven we lekker bij het Hotel, diner om 19:30 en daarna een afzakkertje. Morgen museum dag. Eerst terug naar Westpunt daarna het slavenmuseum. Oh ja we willen natuurlijk ook nog wat van Oost Curacao zien zoals Fort Nassau en Mambo Beach. Ik denk dat we morgen keuzes moeten maken......

Bom dia(s), het is Koningsdag!!! Na een goed ontbijt maken we ons klaar voor een gezellige, warme Koningsdag. We gaan genieten in de wijken Punda & Otrobanda. Wat een drukte, overal staan auto's kris kras geparkeerd, we vragen ons af hoe sommigen auto's straks weg kunnen komen. Arjan bonjourd ons door deze wijken heen, ik volg, ik geniet van alles wat er gebeurd. Er zijn net zoals bij ons oud Hollandse Kinderspelen in de wijken en overal staan kraampjes waar je van alles en nog wat kunt kopen. Leuk, om te zien en mee te maken hoe het Nederlandse Koningshuis hoog in het vaandel staat in Curacao. Alles is oranje gekleurd.








Wij zijn ook bij Fort Rif Fort binnen gelopen, er was een cruise schip aangekomen die van hieruit Willemstad onveilig en gezellig maakte. Wat een mensenmassa, we zagen direct na binnenkomst een tafeltje. Dus hupsakee, de bips op de stoel, zitten en genieten maar. Na een half uur zijn we weer verder gelopen en bij een restaurant hebben we geluncht.

Na de lunch nog gekeken of het Slavenmuseum open was, helaas, het is Koningsdag en dan zijn de musea dicht. Nu, maar hopen dat we nog tijd vinden om die te bezoeken de komende dagen.

's Avonds na wat gerust te hebben zijn we weer de Emmabrug overgegaan om bij de Gouverneur wat te gaan eten. Het is finger food geworden, flesje wijn erbij, heerlijk. De brug is mooi verlicht en we genieten van het uitzicht.




Na een gezellige, drukke, warme dag kruipen we fijn ons bedje in. De auto is al gereserveerd voor morgen en overmorgen!!!

Vanochtend wakker geworden op Curacao. Zeezicht op de Caribische zee. De kamer is kleiner en de accommodatie is een gezellig familie hotel. De jonge dames in het restaurant zijn hoogstwaarschijnlijk stagiaires uit Nederland. We moeten even wennen aan het feit dat de service hier iets anders is. Het ontbijt is prima eitje, broodje en Hollands beleg. Het is best wel vreemd om zover van huis alles in het Nederlands te zien en te horen.

Vandaag een relaxed dagje. Morgen Koningsdag en dinsdag - woensdag huren we een auto om het eiland te ontdekken, om op donderdag weer door te vliegen naar Bonaire. Het plan is weer gemaakt.

Na het ontbijt maar eens naar de Koningin Emmabrug gewandeld, dit is een drijvende draaibrug die nog elke dag wordt gebruikt. Oorspronkelijk is deze brug in 1888 gebouwd, Er werd toen tol geheven van 2 cent. Als je op blote voeten was hoefde je niet te betalen omdat je dan tot de armoede behoorde. Het resultaat was dat de armen schoenen gingen lenen omdat ze zich schaamden en de rijken verstopten hun schoenen om de tol te ontlopen. In 1939 werd de brug vervangen voor de huidige pontonbrug. De 167m lange brug in sinds 1974 enkel voor voetgangers toegankelijk.




Ons verblijf is in Willemstad, de hoofdstad van Curacao. Curacao is het grootste van de Nederlandse Antillen. Curacao heeft een oppervlakte van 444 km2 en 146.000 inwoners. Het is langgerekt, betrekkelijk vlak met hier en daar een heuvel. Morgen meer over Curacao.

Willemstad bestaat uit vier wijken; Otrobanda, Punda, Pietermaai en Scharloo waarvan Punda het oudste deel is. Hier bevindt zich Fort Amsterdam, het bestuurlijk hart van Curacao, de Heerenstraat en onder andere de Handelskade. Punda is volgebouwd met smalle diepe panden met felle kleuren. De kleuren zijn ingevoerd door de Gouverneur rond 1850. De destijds wit gekalkte gevels weerkaatste het zonlicht dermate dat meneer de Gouverneur bedacht dat alle gevels een kleurtje moest hebben. Hedendaags is de historische binnenstad van Willemstad werelderfgoed.



Het is vandaag Zondag en er is niet veel te doen, de winkeltjes zijn bijna allemaal dicht en ook de musea zijn gesloten. We slenteren wat rond, drinken wat en nemen een paar fotootjes waarna we weer rustig teruglopen naar ons hotelletje. Het hotel heeft een heerlijk zwembadje waar we ons de rest van de middag wel vermaken.

's Avonds een bezoek gebracht aan Punda. Het is Koningsnacht en er zijn live bandjes en vertier op straat. We blijven wat hangen bij Club 27 en Jazz club Miles waarna we moe ons bedje induiken. Morgen Koningsdag op Curacao, we gaan benieuwd zijn.

Ayo, Sint Maarten, Aloha Curacao. Vandaag gaan we verkassen met Insel Air. Hebben we wat gemist, ja natuurlijk. Het was niet super helder dus het uitzicht was beperkt, de carnaval hebben we totaal gemist. 's Avonds zakten onze oogjes al gauw dicht en volgende week donderdag is de parade. We hebben geen bezoek gebracht aan Saba of St. Eustatius en ook het eiland Barth hebben we niet gezien. Genoeg redenen om hier nog een keer terug te komen. Al was het alleen maar om de vriendelijke mensen en de relaxte sfeer. Ayo St. Maarten we gaan je niet snel vergeten.

We hadden nog wat tijd dus lekker wezen struinen in het centrum van Philipsburg, het plaatsje waar ons Hotel aan de boulevard is gelegen. Het haventje, de winkeltjes de leuke terrasjes en een verzameling aan mensen die elke dag weer worden losgelaten van de cruiseschepen wij vermaken ons wel. Het begint tegen het einde van het seizoen aan te lopen. In Juni begint het orkaanseizoen en in juli - augustus is het hier bloedje heet. Je kunt hier het best vertoeven van November t/m Mei.



We hadden de kamer tot 12:00 uur en om 15:00 uur komt de transfer service van de reisorganisatie ons ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. We hebben nog even afscheid genomen van Paul en Elisabeth een stel uit LA waar we wel eens mee aan de praat kwamen.

15:00 stipt op tijd, bagage der in en hupsakee naar het Internationale vliegveld Juliana. Hier gaat alles op z'n dooie akkertjes. Ruim op tijd dus kalm aan.

In het donker aangekomen op Curacao, morgen maar eens kijken wat ons uitzicht gaat worden.

Er zijn veel baaien en inhammen op Sint Maarten. Er zijn maar liefst 37 prachtige stranden die wij allemaal niet gaan bezoeken. In totaal hebben wij er 3 bezocht en vandaag gaan we chillen op ons eigen strand voor het Hotel. Er zijn allerlei watersport mogelijkheden waar wij ons maar niet aan wagen. Door al die stranden is het snorkelen hier wat minder maar daar bewaren we Bonaire voor.

Weer heeeeerlijk, lekker geslapen, lekker ontbeten. Daar ben ik (Chris) altijd heel blij mee, gaan we terug naar de kamer om ons klaar te maken voor een fijne relaxte dag op een strandbed. Na onze bedjes te hebben voorzien van handdoeken, smeren we ons eerst maar eens goed in. Das wel nodig, willen we er aan het eind van de dag niet uitzien als rode kreeften.



Na een tijdje op het bedje te hebben gelegen is het tijd om een duik te nemen in de oceaan. Oooh, wat voelt dat water heerlijk aan, hupsakee, eerst gaat Arjan helemaal koppie onder, niet snel daarna volg ik. Heeeeerrrrrllllijk, hier kom ik voorlopig nog niet uit. Na een tijd in het water te hebben gelegen voeg ik me maar eens bij Arjan op een strandbedje. Boekie, brilletje en we zijn klaar om te genieten. Echter van een boekie lezen komt niet veel terecht er is veel te zien. Er komen jongens aan die jetski's verhuren, zij zitten leuk dichtbij en we maken de hele dag van alles mee. Ook de passagiers van de cruise schepen worden los gelaten op het eiland Sint Maarten. Het is dus een en al gezellige drukte en bezigheid, de hele dag door.

Na een tijdje heeft Arjan het wel gezien en gaat ie een stukkie lopen, laat maar fijn gaan, ik vermaak me wel met het kijken naar alle mensen en hetgeen ze doen. Mensen kijken das toch 't leukste wat er is, nou daar vermaak ik me wel mee hoor.
Arjan komt vanzelf terug en hij verzorgd me altijd goed, want als ie terug komt heeft ie altijd wel iets bij zich. Nu was het een lekker fris drankje Sprite, lekker koel, heerlijk.

Om een uurtje of half een gaan we lunchen, we zaten eerst in het restaurant. Maar daar kreeg Arjan weer de menukaart voor z'n neus (ik was ff naar de wc) en we willen gewoon wat finger food. Ik dacht al, als ik terug kom van de wc gaan we aan de bar zitten, das ook veel gezelliger. Het was niet nodig, dat ik terug liep naar ons tafeltje, Arjan kwam me al tegemoet, we gaan aan de bar zitten. Prima, dat had ik ook in gedachten. Rose erbij, wat finger food en wij zijn helemaal happy.

Ongeveer een uurtje later liggen we weer heerlijk op onze strandbedjes. Hetzelfde ritueel volgt, insmeren, even later de oceaan in, ik blijf nog even genieten van het water terwijl Arjan probeert te lezen op het strandbedje. Lukt niet echt hoor, er gebeurd van alles om ons heen en het is veel leuker om dit te zien en mee te maken.

Meneer gaat weer op pad, ik had al een paar keer aangegeven dat ie teenslippers moest kopen. Das veel makkelijker met aan en uittrekken. In Nederland had ie wel wat gezien bij Telstar maar, daar hadden ze zijn maat niet meer. En ja hoor, even later komt ie terug met een paar mooie teenslippers. Eens kijken of hem dit gaat bevallen.

Om een uurtje of 4 keren we terug naar onze kamer om bij te komen van de relaxte dag, gniffel, en ons klaar te maken voor het avondeten en de avond (als we dat redden tenminste). Onze oogjes sluiten zo rond een uurtje of 8 half 9, en slapen dat we dan doen. Das gewoon onvoorstelbaar, we stellen de jetlag die we gaan krijgen als we terugkomen nog maar even uit :).

We zitten nu even uit te buiken op ons balkon en onze bovenburen hebben lekkage, het drupt bij ons op het balkon. Nee, het regent hahahahaha. Geweldig het heeft welgeteld 5 min gespetterd.

Morgenmiddag komen ze ons om 15:00 uur ophalen. Om 17:50 vliegen we met Insel Air naar Curacao, we hebben er zin in.

Tot morgen.

Zodra we in ons hotelletje waren was de eerste dag al gauw vergeten. We lachen er nu om en genieten van het uitzicht, de zon en de zee. Iedereen is hier zo vriendelijk ze doen er alles aan om je een goed gevoel te geven.

We waren er lekker vroeg uit en het ontbijt was heerlijk buiten met uitzicht op zee. Lekker fruit, sjuutje, croissantje, toast en als je wil alle soorten ei alla minuut klaargemaakt.

Vandaag gaan we een auto huren en het eiland over crossen. Receptie regelt snel een Rental car en na een half uurtje worden we opgehaald om ons naar de tuut te brengen. Service is hier weer top. Je hebt hier kleinere auto's voor 25 euries per dag maar wij moesten natuurlijk weer de Jeep Wrangler Sport.



Eerst maar eens naar Maho bay beach, vanaf hier kun je de vliegtuigen die over zee aan komen vliegen bijna aanraken. Het is een spectaculair gezicht om al die mensen te zien die klaar staan om een selfie te maken. De vliegtuigen landen hier op de landingsbaan van Juliana Airport. Jemig wat een lawaai is dat al die over komt denderen. Wel de ultime spottersplek.



Doorgereden naar het franse gedeelte. Erg snel gaat het niet, de wegen zijn om de haverklap voorzien van drempels en gaten. Rijkswaterstaat heeft hier nog werk aan de winkel. Het valt ons op dat het Franse deel beter is. Minder druk en alles ziet er net iets beter uit. In het Nederlandse deel is nogal wat achterstallig onderhoud.

In Marigot, de hoofdplaats van het Franse deel wat lopen slenteren en een marktje bezocht. Vanuit Marigot nog even terug over de hoofdweg naar het grensmonument. Ter herinnering aan de totstandkoming van het verdelen van de noordelijke en zuidelijke helft op 23 maart 1648 heeft men hier 300 jaar later een monument geplaatst. Op de grens tussen noord en zuid ligt ook een Geocach en Chris wou deze wel graag even scoren. Er waren nog twee Nederlanders aan het zoeken, militairen die een middag vrij hadden alvorens door te reizen naar Curacao. We waren allen een beetje aan het zoeken toen Chris het uitgilde, ze was gestoken door een sluipwesp die tussen de stenen een nest aan maken waren. Arme meisje, gauw ff uitzuigen en de pijn trok gelukkig naar verloop van tijd weg. De vinger hoeft er niet af, pfiew.

Na deze belevenis onze rondreis vervolgd en een bezoek gebracht aan de hoogste top van Sint Maarten de 424 meter hoge berg Pic du Paradis. Spectaculair om er via de smalle weg te komen, gelukkig kwamen we geen tegenligger tegen. Snel een foto van het uitzicht en het zelfde pad weer terug. Was blij met de Jeep :-).

Bij de Loterie Farm, een oude plantage, even bijgekomen met een drankje en wat FingerFood. Lekkerrrrrr. Beetje bijgekomen, gaan we verder waar we de voetjes in de oceaan bij Oriëntal Beach waden, hierna zijn we doorgereden naar Fort Amsterdam.

Jan Claesz heeft hier in 1636 nadat hij het eiland had ingenomen een Fort laten bouwen op de locatie waar de Spanjaarden ook al een primitieve versterking hadden gebouwd. Het bestond in eerste instantie uit planken en aarden wallen maar, in 1737 werd het fort voorzien van stenen muren er resten nu enkel nog wat stenen muren enkele kanonnen en wat fundamenten. We konden er niet komen met de auto dus het laatste stuk moesten we lopen, pff.

Het rondje was klaar en in totaal zo'n 50 - 60 km gereden. De auto weer teruggebracht en thuis even een lekkere duik in de zee. Biertje en wijntje wel verdiend. 's Avonds eten met uitzicht en nagenieten met live muziek.

Nu het bed in, morgen niets doen - beetje lezen en zo nu en dan afkoelen in de zee. Wat staat het er weer goed voor.

Lekker geslaaaapen, langzaam wakker wordend om 4 uur maken we ons weer klaar voor een nieuwe reisdag. Vandaag gaan we eerst naar Parijs en vliegen we vanaf daar door naar Sint Maarten met de luchtvaartmaatschappij Air France (of is het toch KLM, hmmmmm).

De vlucht vanaf Schiphol was zo gepiept, in no time zaten we op / in vliegveld Charles De Gaulle. We vroegen aan het grondpersoneel naar welke terminal we moesten voor onze vlucht naar Sint Maarten. Ook hebben we voor de zekerheid gevraagd of onze bagage wel mee komt met deze vluchten. Er is ons gezegd van wel, nou daar vertrouwen we dan maar op. Er zal toch wel iets goed gaan.



Na het nuttigen van een heerlijk bakkie van Starbucks liepen we rustig naar de gate. We waren heeel erg op tijd, maar vonden het vreemd dat er niemand zat. Ik (Chris) ben met alles wat we bij ons hebben (volle / zware rugzak, nog een tas met laptop en i-pads, jassen en vesten, tja we vertrekken nu eenmaal vanuit Nederland;)) lekker gaan zitten om rustig om me heen te kijken. Arjan loopt graag om her en der even te snuffelen en op de borden te kijken. Op het moment dat hij dat doet horen we dat er een verandering van Gate is voor Sint Maarten. Fijn!!!!!, moeten we op zoek naar de betreffende gate, das nog best lastig, maar veel vragen aan grond personeel bereiken we op tijd (shuttle bus in / shuttle bus uit) de andere terminal en waren we netjes op tijd.

Na nog een keer door de controle (3x), waar ik (Chris) zelfs mijn riem af en schoenen uit moest trekken kwamen we na behoorlijk snel wandelen bij de juiste gate. Komen we daaraan zien we dat we vertraging hebben van 20 minuten, ach relax, we komen vanzelf op onze bestemming aan, we hebben gegarandeerde stoelen, toch. Het instappen begint, wat blijkt gaan we na het inchecken met bussen naar de gate waar we net vandaan zijn komen hollen :-)

Franse slag?!

Ach, wat maakt het allemaal uit. Om twee uur in de middag zijn we geland op Sint Maarten. Door de moeheid en alle reisperikelen schieten bij mij de waterlanders in de ogen. We zijn op het eiland van bestemming. Vanaf hier worden we netjes en vriendelijk ontvangen en zijn we binnen een half in ons hotel (Holland House Beach Hotel). We worden overal supervriendelijk ontvangen, onze vakantie gaat nu echt beginnen. Het uitzicht vanuit onze kamer is in ieder geval prachtig.



Hup, na een heerlijke douche, lopen we in korte broek, ja ja over de boulevard van het Nederlandse deel in Sint Maarten. Pffff, wat is het warm, we gaan terug via de winkelstraat waar we gezellig lopend in de schaduw langs alle winkeltjes terug kuieren naar het hotel. Biertje, wijntje, en jaaaaa, bittterballen voor Chris en garnalen voor Arjan zijn zo besteld. Ooooohhhh, we willen hier voorlopig nog niet weg.

Te despues (Tot morgen: Papiamento)

Vandaag gaat de reis echt beginnen. Na de voorpret en de lift naar Sassenheim is de vakantie begonnen. Vroeg naar bed gegaan om lekker op tijd wakker te worden. Om 3:45 ging de wekker, hopla d'r uit, het feest kan beginnen. We vetrekken om ongeveer half 5 met Taxi Schiphol Gerrit naar het vliegveld. Heerlijk zo'n privé taxi die ons voor de deur afzet.




We konden gisteren geen stoelen reserveren, vandaag weten we waarom. Grrr, de vlucht is overboekt! En ja, wij staan op de wachtlijst. Daar sta je dan in alle vroegte met je goede gedrag. Van geen kwaad bewust, we gaan toch op vakantie en hebben bij een goed reisbureau geboekt? Als verklaring krijg je te horen, dat de maatschappij graag de vluchten vol wil hebben en dat ze om die reden te veel mensen inboeken voor de vlucht.

Wij staan er versteld van. Afijn, we kunnen niets anders dan de koffers afgeven en hopen dat we om kwart voor 7 bij het instappen weten of we met deze vlucht mee mogen en kunnen. Het reisbureau nog gebeld en deze gaf als advies om in ieder geval als eerste bij de balie te staan aan de gate. Arjan stond dus vooraan in de rij en was inderdaad als eerste bij de balie, dat is hem wel toevertrouwd, hahaha.

Het duurde maar en voor ons gevoel moest er nog een aanhanger aan het toestel voor al die passagiers die WEL een stoelnummer hadden :-( De hoop die wij hadden op een goede afloop werd alsmaar minder. We hadden ons er wel bij neergelegd. An zich geen probleem, omboeken en een beetje vertraging, wel wat rompslomp maar ach. Wat mij (Arjan) nu boos maakt is dat ondanks dat wij als eerste bij de balie waren er andere koppels voorgingen als er een plek vrij kwam. Toen de plekjes vergeven waren heb ik dan ook rijkelijk, welbespraakt en wellicht een beetje frustie mijn ongenoegen geuit over de KLM. Chris was de rust zelve en zorgde ervoor dat het verder samen met de stewardess goed werd opgelost.

De vlucht konden we vergeten, de hulp die de KLM uiteindelijk bood was prima. Omboeken (morgen via Parijs naar St. Maarten), hotel, vervoer, lunch, diner alles er op en eraan. O ja, ook nog een beetje schade vergoeding van 600 Euro per persoon, dat maakt de teleurstelling ook weer een beetje goed. Vanmiddag de bloemetjes maar eens buiten zetten in Amsterdam. De eerste chipkaart van KLM direct maar ten gelde gemaakt bij de cashmachine, portemonnee is weer goed gevuld.

Na deze vermoeiende en uiteindelijk toch wel leuke dag, gaan de oogjes toe en morgen gaan we met gegarandeerde stoelen naar Parijs en van daaruit met gegarandeerde stoelen naar Sint Maarten.

Tot morgen...

Yeah, de vakantie is begonnen. Onze broer kwam gisteren al bij ons, hij is gezellig blijven slapen. Vanochtend na het ontbijt zijn we richting pa en ma Kremer gegaan. Onze pa heeft de mooie respectabele leeftijd van 79 bereikt. Daar moest natuurlijk op gedronken worden, proost pa!!

Na een gezellig samenzijn zijn we weer naar huis gegaan om de koffers in te pakken en onze poezen en kat nog even heerlijk te knuffelen. Zodra zij zien en merken dat we de koffers aan het inpakken zijn weten ze dat ze een paar dagen van ons verlost zijn.
Al rijdend op de snelweg zagen we ineens het teken van Geocaching voorbij rijden. We zaten in de file, dus al spottend is het ons gelukt om een foto te maken van de voorbijkomende skatzukers. Tussen passagiers onderling was er plezier.




Hier op de foto is het logo te zien achter de passagier. Er staat een Trackable nummer op die we via de website van Geocaching.com direct hebben geregistreerd. Op onze rugzak staat ook zo'n teken met een code, als andere schatzoekers deze opmerken kunnen ze deze zelf ook registreren op de site. Leuk hoor die trackables.

Na een aurorit van ongeveer 2 uur (3 files) komen we dan eindelijk aan bij onze B&B in Sassenheim. Zo, nu eerst genieten en bijkomen met een biertje en een wijntje.

Het feest kan beginnen wat ons betreft.

En jawel, de reis is geboekt, dit maal hebben we niet alleen de vluchten maar ook de accomodaties al geboekt (het zijn er maar drie!). Aangezien we lekker willen genieten van een uitzicht op zee, strand en palmen leek het ons beter de slaapplek al meteen te regelen zodat we niet teleurgesteld worden.

Scuba Lodge, Willemstad



We gaan drie eilanden bezoeken; Sint Maarten, Curaçao en Bonaire. Sint Maarten is een Bovenwinds eiland (SSS-Eilanden) en Curaçao en Bonaire zijn Benedenwindse eilanden (ABC-Eilanden). De eilanden liggen in de Caribische zee. Het gebied wordt de Caraïben genoemd ook wel de Antillen. De Boven- en Benedenwindse eilanden vormen samen de Kleine Antillen. De Caraïben bestaat uit zo'n 7000 eilanden! We hebben dus nog even te gaan. We zijn al eens naar Cuba geweest dus deze kunnen we alvast afstrepen.

De eerste centjes zijn uitgegeven, de aanbetaling op de reis en twee Anti-noise Headsets voor in het vleigtuig. Kunnen we eindelijk eens rustig een stuk of wat filmpjes kijken zonder al te veel verstoring van achtergrond geluiden. Van ons mag de reis beginnen.........