ZoZie Caribbean

herinneringen moet je maken

26 April 2015

Klein Bonaire

Klein Bonaire is een eilandje zo'n 6 km voor de kust, het eiland is na de winning van de mineralen die hier eerder zijn gevonden zo'n 3 meter gezakt. Er is hier verder niets meer te zoeken, een kaal eiland met lage vegetatie maar met een mooie onderwaterwereld, deze gaan we vandaag maar eens bekijken.

Na een zelf gemaakt ontbijtje van mijn manneke, vertrekken we met de auto. Eerst gaan we nog even een sjuutje scoren bij Appie voor morgenochtend. Daarna rijden we naar het vliegveld om onze auto in te leveren. We rijden een benzinepomp voorbij in de gedachten dat er nog eentje dichterbij zit. Helaas, we moeten omdraaien en terug naar de benzine pomp. Daar aangekomen, staan er 2 pick-ups die aan het tanken zijn. Wij sluiten aan in de rij. Afijn, na ongeveer 10 minuten zien we verschillende auto's komen en gaan. Wij besluiten ook maar gewoon naar Car Rentals (Budget) te rijden en aan te geven dat we niet half vol hebben getankt, omdat het hartstikke druk was. We dachten dan drukken ze dat maar bij de prijs op. Arjan, moest z'n creditcard echter weer trekken, het kostte 12,85 euro om te tanken. Ik had gelukkig de km-stand bijgehouden, no problemo dus.





Auto ingeleverd en thuis (Eden Beach) te zijn gebracht, liepen we langs de activiteiten bar om de watertaxi te boeken voor Klein Bonaire. Het was 3 minuten voor half 11 en we dachten dat dat niet meer zou lukken. Maar we konden omdat we dichtbij woonden rustig aan doen, het was wachten op een familie, kwamen we later achter.

Klein Bonaire is inderdaad een saai eilandje, snorkelen en chillen is alles wat je kunt doen dus dat hebben wij ook maar gedaan. Na 2 uurtjes wel weer gezien en de watertaxi terug naar Eden Beach waar we de rest van de middag heerlijk op ons strandbedje hebben gelegen.





Vanavond wezen eten bij de bistro naast het resort, echt gezellig. Lekker gezeten en een beetje ouwehoeren. Nog snel even verhaaltje typen. Accu leeg van laptop :-(

Morgen nog een dagje op en rond ons resort, hopelijk mogen we nog even wachten met uitchecken. Ze komen ons rond 5 uur 's middags ophalen en op 19:40 gaan we vliegen. Nog even dan zien we onze schatjes (Dushi's) weer.

Ayo Bonaire en hola Hollandia. Tot morgen......


Bonaire

Bonaire is met een oppervlakte van 288 km2 na Curacao het op één na grootste eiland van de Nederlandse Antillen. Het Eiland heeft de vorm van een boemerang. Bonaire heeft ca 15.000 inwoners waarvan het merendeel woont en werkt in Kralendijk. Voor Kralendijk ligt 6 km vanuit de kust Klein Bonaire een 6 km2 groot koraaleilandje. Het zuiden wordt gedomineerd door de zoutpannen en het Noorden door de heuvels. De tweede plaats van Bonaire is Rincon, hier zijn onze Koning en Koningin gisteren langs geweest voordat ze doorreisden naar Aruba. Op Bonaire heeft de Caribische Flamingo broedplaatsen. Verder wordt Bonaire omringt door een sprookjesachtig mooie en beschermde onderwaterwereld.

Nou dat alles willen we vandaag wel eens even met onze eigen ogen zien. Gisteren de onderwaterwereld als even bekeken dus we blijven vandaag bovenwater. Het eten van gisteren is niet heel erg goed gevallen en Chris voelt zich niet erg lekker. Ik besluit om vandaag rustig een autootje te huren om lekker in de airco een beetje rond te tuffen. Kunnen we in alle rust en op eigen tempo het eiland verkennen.

Als eerste gaan we naar Zuid Bonaire, hier liggen de zoutpannen. De natuurlijke zoutpannen hebben een grote rol gespeeld in de geschiedenis van Bonaire. Het zoute water werd ingedamd en waarna het water kon verdampen wat overbleef was het zout. Er waren verschillende kwaliteiten zout die werden aangeduid met de kleuren Rood, wit, blauw en oranje. Bij de vier verschillende zoutpannen werden slavenhuisjes gebouwd voor de slaven die hier aan het werk waren. Bij elke zoutpan stond een grote obelisk in de kleur van de kwaliteit die werd "geoogst". Als een schip aan kwam varen werd er naar gelang de gewenste kwaliteit zout de juiste kleur vlag gehesen en het schip voer naar de betreffende Obelisk waar het schip door middel van kleinere kleinere boten werd bevoorraad.

Wat hadden we te doen met de slaven. Niet enkele de omstandigheden op het werk maar ook de huisjes waar de slaven in onder gebracht werden waren echt minimaal en bloedheet, het waren kleine sauna's. In het begin was het niet meer dan een lemen huisje met daken van bladeren. Rond 1850 zijn deze vervangen door stenen huisjes.




Op de zuidpunt wordt veel met een Kite op zee gevaren. Constante wind en een lichte golfslag, mooie omstandigheden voor spectaculaire sprongen. Even verderop bij een klein huisje (in elkaar getimmerd) kwam een klein vissersbootje aangevaren met de catch van de dag, een mooi haai.

Verderop waar de zee vrij spel heeft klappen de golfen mooi op de kust, hier zijn heel wate boten vergaan. Inmiddels staat er een vuurtoren die de schepen moet waarschuwen voor de verraderlijke riffen die hier voor de kust liggen.

Als je de bocht door bent kom je in het walhalla voor de windsurfer. Ondiep water in een afgeschermde baai met heerlijk veel wind. Hier hebben we geluncht met een broodje kroket en een hamburger.



Na de lunch weer naar Kralendijk waar we eerst naar AlbertHein zijn geweest voor wat boodschapjes. Het ontbijt was ons vanochtend erg tegengevallen en aangezien we een studio met keuken hebben gaan we dat nu zelf wel regelen. De Appie voelt vertrouwd. Snel even de boodschapjes naar huis en hup op naar het Noorden. Eerste stop is Rincon.

Rincon is het oudste dorp van Bonaire (volgens mij hebben ze er ook maar één, Kralendijk is immers de Hoofdstad dus geen dorp). Rincon ligt in het binnenland en is vanuit zee niet zichtbaar. Gisteren was het hier groot feest maar vandaag is het rustig. Wij rijden door naar Washington Slagbaai National Park. Hier zijn twee autoroutes uitgezet zodat je wat van het park kunt zien. Helaas is het te laat, je mag na 3 uur niet meer het park in. Tss, ik kan toch wel een beetje gas geven om op tijd er weer uit te racen. Nee, helaas. Nou andere keer maar weer?! Rechtsomkeer maar weer en per toeval, we kwamen uit op een eenrichtingsweg waar we niet in mochten, de route gekozen langs het Gotomeer.

Het Gotomeer is een schitterend groot zoutwater meer tussen de heuvels die is ontstaan door een natuurlijk dam die het water afsloot van de zee. Dit gebied is een belangrijke voedselplek voor de flamingo's. Er waren mooi uitzichten en we reden kort langs het meer waar de flamingo's soms dichtbij waren. Wat een mooi gezicht om deze vogels in het wild te zien.



Na al dit moois teruggereden naar ons resort en het stof uit de keeltjes gespoeld. We hebben vanavond niet meer in het restaurant van het Resort gegeten. We hebben de auto gepakt en zijn naar de Boulevard van Kralendijk gereden waar we de tuut hebben geparkeerd en heerlijk hebben gegeten. Nu weer terug waar we op het balkon onder het genot van een wijntje (met dank aan Appie) en een DJ op de achtergrond dit verhaaltje nog even wegtikken.

Morgen eerst de tuut weer wegbrengen waarna we met de watertaxi naar Klein Bonaire varen om te gaan snorkelen.

Tot morgen, gaaaaap

Bye bye Curacao hola Bonaire

Bye bye Curacao, hola Bonaire. Vanochtend voor het laatst ontbeten bij Scuba Lodge, de koffers hadden we gisteren alweer in orde gemaakt voor de overtocht. Alleen de laatste spulletjes moesten er nog in. Een impressie van de laatste dagen:




Nou, daar gaan we dan, op naar de receptie om uit te checken. Bedankt KLM voor het leuke zakcentje, oeeeppppssss,het is nu echt op. Alles is perfect geregeld, om precies half 11 staat de ophaalservice voor de deur. De zware koffers worden in de bus geladen en we gaan op weg naar het vliegveld. We zijn mooi op tijd. Arjan wil nog kijken naar een onderwatercamera, hmmmm, toch maar besloten om het niet te doen. Misschien een leuk idee voor z'n verjaardag.... en voor de vakanties die nog gaan volgen.

Het boarden zou om 5 voor 1 beginnen, echter het duurde en het duurde maar. Uiteindelijk ben ik gaan vragen of we vandaag nog wel vertrekken naar Bonaire. Ja, ja, het vliegtuig staat er, nog even geduld. Fijn, en dan op het moment dat we mogen boarden gaat het alarm van het vliegveld af. Alle gates moeten sluiten en of iedereen zich rustig naar buiten wil begeven, je ziet dan direct mensen reageren en naar de uitgang rennen. Gelukkig, werd na een paar minuten omgeroepen dat het een vals alarm is. Wij blij, we mogen boarden en dan sta je buiten onder een afdak te wachten op de bus. Ook hier blijken ze van Zwolse kwartiertjes te hebben gehoord.

Yeah, we zitten in het vliegtuig, een propeller vliegtuig Fokker 50 met 51 passagiers. Nog net niet De Snip van gisteren, hahaha. De vlucht zou 25 minuten duren maar we horen van de piloot dat we over 15 minuten al in Bonaire zijn. En ja hoor, we zijn er inderdaad in 15 minuten. Chips, hebben we net Willem-Alexander en Maxima gemist op het vliegveld, zij zijn net vertrokken naar Aruba, grrr.




Aangekomen op Bonaire worden we weer netjes opgevangen en naar het hotel gebracht.
Het is een gezellig familie resort, hmmm, toch volgende keer boeken bij Corendon zonder kinderen. Nee hoor, het is best gezellig zo op strand en aan de bar met kinderen die af een aan rennen. Die zijn niet moe te krijgen, heerlijk. Het appartement is prima.



Na alles te hebben gedropt in het appartement en het praatje te hebben aangehoord van de hostess gaan we op onderzoek uit. De eerste etappe op Bonaire is de bar, het is tijd voor rosé. Daarna huren we onze snorkel uitset en liggen we even later heerlijk in de zee te dobberen en te genieten van het onderwater leven.

Hè bah, wat vervelend toch genieten van het leven.....

Het restaurant is gereserveerd, de kaart ziet er goed uit. Kleine gerechtjes waar je pp er zo'n 3 van kunt bestellen. Morgenochtend met de watertaxi naar Klein Bonaire, een eilandje dat hier zo'n 6 km voor de kust ligt. Tot morgen maar weer, adios.....


Geschiedenis

Wat is een bezoek aan de Antillen zonder de geschiedenis. We kunnen er uitgebreid over uitweiden en dat doen we dan ook, hahaha. Nee zonder gekheid. Wikipedia is een mooie bron om hier wat over te lezen dus wij dagen jullie uit om op internet hier iets meer over te lezen. Een paar highlights van vandaag willen wij jullie echter niet onthouden.

Vandaag staan enkele musea op de planning. Als eerste gaan we weer terug richting Westpunt om Plantage Savonet te bezoeken en te bekijken. De plantage behoorde tijdens de slavernijperiode tot de grootste plantages op het eiland met een uitgebreide veestapel en veel landbouwactiviteiten. Er werd ao mais , bonchi largu, bonen, pompoenen, komkommer en pinda verbouwd. Ook waren er veel vruchtbomen. Rond 1827 werd er geëxperimenteerd met de aardappelteelt, tussen 1840 en 1870 werd er aloë verbouwd en rond 1840 werd er een katoentuin aangelegd. In 1842 telde de veestapel 2000 schapen, 1200 geiten, 250 runderen, 80 ezels en 8 paarden. En,..... slaven. De slaven werden op deze plantage goed behandeld want met de afschaffing van de slavernij op Curacao op 1 juli 1863 bleven er nog veel slaven werken op plantage Savonet. Je kunt je afvragen of deze slaven destijds een andere keuze hadden.



We vonden het mooi om nu een echt plantage huis te zien, de indeling is dat je middels een trap op het terras komt dat rondom het huis ligt. Vanaf het terras loop je een galerij in, als je doorloopt kom je in de middenzaal (woonkamer)en aan de andere kant van deze zaal zit weer een galerij. Aan de zijkanten bevindt zich de keuken en aan de andere zijkant (op de wind ivm koele en frisse lucht) een slaapkamer. Op de verdieping waren ook nog een paar vertrekken die als slaapplaats zouden kunnen dienen.

Na wat gedronken te hebben gaan we op weg naar de volgende bestemming; het Curacao Museum. Dit museum is van oorsprong een militair ziekenhuis geweest voor de gele koorts. Het enige leuke was dat de romp van de Snip, het eerste KLM vliegtuig dat vanuit Amsterdam naar Curacao is gevlogen. Het deed er in totaal ruim 7 dagen over waarvan ruim 54 werkelijke vlieguren. Meer weten: De kerstvlucht van De Snip



Hupakee, door naar Museum Kurá Hulanda in Willemstad. Dit museum is grotendeels gewijd aan de geschiedenis van de slavernij en de Afrikaanse landen waar zij vandaan kwamen. Middels een gids werden we in bijna een uur door het museum geloodst, haar roots liggen in een van de Afrikaanse landen. Wat ons het meeste is bijgebleven is de beestachtigheid waar deze mensen mee werden geconfronteerd. Weggehaald van huis en haard, gebrandmerkt, verscheept en als ze het overleefden moesten ze maar afwachten waar en hoe ze terecht kwamen om aan het werk te worden gezet. Als ze ziek waren werden ze overboord gegooid en voor de verzekering werd opgegeven dat ze een natuurlijke dood zijn gestorven. Door de financiële handel in de slavernij zijn banken en verzekeraars zoals Barkley's en Loyd's groot geworden, rijk door de slavernij.

Er was een nagebouwd beneden dek van een schip waar ze al zittend in rijen van drie of vier man voor elkaar de hele reis geketend doorbrachten. Je kunt je dan wel voorstellen hoe zij erbij zaten, als ze het niet volhielden werden ze overboord gegooid. Alleen de sterksten bleven over om aan de andere kant van de wereld onder erbarmelijke omstandigheden hun leven zo goed en zo kwaad als ze dat konden op te bouwen. Ook de martelwerktuigen hebben we bekeken, ao een ijzeren kooi waarin ze bloot zittend werden neergezet in de brandende zon. Ga maar na wat de zon met het ijzer en je lichaam doet, vreselijk.

Heftig hoor die geschiedenis van de slavernij. De indianen die hiervoor vredig op deze eilanden hebben gewoond zijn dan al lang verdreven. Hiervan wordt bar weinig verteld. We hebben het er over tijdens het avondeten en spiegelen de barbaarse praktijken aan ISIS en aan de stroom illegalen die nu vrijwillig Afrika ontvluchten. De slavernij bestaat nog steeds maar is nu aangepast aan de moderne tijd.

Morgen vliegen we naar Bonaire om de laatste dagen nog lekker bij te komen in de rust die op Bonaire aanwezig zou moeten zijn.

Oogjes dicht en snaveltjes toe, tot morgen.


Westpunt

Na de drukte van de laatste dagen vandaag Willemstad maar eens verlaten om naar Het westen van het Eiland te rijden, Westpunt. Dit deel van Curacao wordt ook wel 'Band Abau' ofwel benedengebied genoemd. Het platteland van Curacao. Een vlak en smal middengedeelte en breed en heuvelachtig einde.

We rijden in een Jimmy, leuke auto hoor. We komen langs een aantal landhuizen die vaak op lokaties staan van de oude plantages. Er is er eigenlijk geen één meer origineel. De dame die ons de auto bracht vertelde mij haar favoriete strandje, zo'n mooie dame geloof je meteen en de eerste de beste keer dat we een bordje zagen zijn we direct naar Cas Abou Beach gereden.

We hadden snorkel uitrusting bij het Hotel gehuurd en hupsakee de zee in. De zee hier was een stuk rustiger omdat dit strandje redelijk verscholen in een baai ligt. Het leek wel of we in een Aquarium zwommen, overal vissen. Klein, groot en in de mooiste kleuren. Chris vond die driehoeksvissen maar eng en had het gevoel dat deze op haar af kwamen en giftig zouden zijn, hahahaha. Na verloop van tijd moest ik echt weer terug naar het strand. Ik voelde me misselijk, zeeziek. Toen ik weer vast bodem onder mijn voetjes voelde ging het al wat beter.

Onze dame had trouwens niets teveel gezegt, prachtig plekje. Later hoorde ik dat dit strand nog niet zo lang geleden tot de top 10 hoorde van mooiste stranden ter wereld?! Zo mooi was die toch ook niet.



Nadat we zijn opgedroogd zijn we doorgereden naar Christoffelpark. Dit is een nationaal park vernoemd naar de Christoffelberg van 375m hoog. Hier stonden de voormalige plantages Savonet, Zorgvlied en Zevensbergen. Over de slavencultuur later meer als we het slavenmuseum gaan bezoeken (morgen). Landhuis Savonet is nu een museum en hier kom je alles te weten over de geschiedenis van de eerste bewoners. We gaan eerst een autoroute volgen door het park zodat we voor halfdrie nog in het museum kunnen.

Eerst een lunch, saté voor mij en een frikandel met friet voor Chris :-) We waren niet alleen op het terras. Meerdere vogels en hagedissen hielden ons gezelschap. Creepy beestjes hoor die lizards. Als je ze een patatje toegooide dan wisten ze er wel raad mee.



Nou, laten we maar gauw weggaan. De auto in en de route rijden zodat we op tijd zijn voor het museum. We hebben op aanraden van de mevrouw aan de balie één route gekozen. Na een mooi rondje kwamen we tot de conclusie dat die wel kort was en dat we enkele plekjes weer herkenden, aangezien het eenrichtingsverkeer was moesten we het rondje nogmaals rijden. Damm de verkeerde route gepakt Na terugkomst bij de ingang nu wel de juiste route gepakt. Leuk rondje met veel vogels, uitzichten en gevaarlijk uitziende kameleons. Echt wel de moeite waard maar toen we terugkwamen was het te laat om nog het museum in te mogen. Morgen misschien maar terugkomen.




Nadat ik dacht dat Chrisje haar richtingsgevoel kwijt was ben ik alsnog verkeerd gereden en moesten we weer even stukje terug, sorry schatje. Via de B-route terug naar Willemstad en tegen halfvijf zaten we weer lekker aan een biertje en een wijntje. De mail afhandelen en genieten van het uitzicht.

Vanavond blijven we lekker bij het Hotel, diner om 19:30 en daarna een afzakkertje. Morgen museum dag. Eerst terug naar Westpunt daarna het slavenmuseum. Oh ja we willen natuurlijk ook nog wat van Oost Curacao zien zoals Fort Nassau en Mambo Beach. Ik denk dat we morgen keuzes moeten maken......




Koningsdsag Curacao

Bom dia(s), het is Koningsdag!!! Na een goed ontbijt maken we ons klaar voor een gezellige, warme Koningsdag. We gaan genieten in de wijken Punda & Otrobanda. Wat een drukte, overal staan auto's kris kras geparkeerd, we vragen ons af hoe sommigen auto's straks weg kunnen komen. Arjan bonjourd ons door deze wijken heen, ik volg, ik geniet van alles wat er gebeurd. Er zijn net zoals bij ons oud Hollandse Kinderspelen in de wijken en overal staan kraampjes waar je van alles en nog wat kunt kopen. Leuk, om te zien en mee te maken hoe het Nederlandse Koningshuis hoog in het vaandel staat in Curacao. Alles is oranje gekleurd.








Wij zijn ook bij Fort Rif Fort binnen gelopen, er was een cruise schip aangekomen die van hieruit Willemstad onveilig en gezellig maakte. Wat een mensenmassa, we zagen direct na binnenkomst een tafeltje. Dus hupsakee, de bips op de stoel, zitten en genieten maar. Na een half uur zijn we weer verder gelopen en bij een restaurant hebben we geluncht.

Na de lunch nog gekeken of het Slavenmuseum open was, helaas, het is Koningsdag en dan zijn de musea dicht. Nu, maar hopen dat we nog tijd vinden om die te bezoeken de komende dagen.

's Avonds na wat gerust te hebben zijn we weer de Emmabrug overgegaan om bij de Gouverneur wat te gaan eten. Het is finger food geworden, flesje wijn erbij, heerlijk. De brug is mooi verlicht en we genieten van het uitzicht.




Na een gezellige, drukke, warme dag kruipen we fijn ons bedje in. De auto is al gereserveerd voor morgen en overmorgen!!!

Relax

Vanochtend wakker geworden op Curacao. Zeezicht op de Caribische zee. De kamer is kleiner en de accommodatie is een gezellig familie hotel. De jonge dames in het restaurant zijn hoogstwaarschijnlijk stagiaires uit Nederland. We moeten even wennen aan het feit dat de service hier iets anders is. Het ontbijt is prima eitje, broodje en Hollands beleg. Het is best wel vreemd om zover van huis alles in het Nederlands te zien en te horen.

Vandaag een relaxed dagje. Morgen Koningsdag en dinsdag - woensdag huren we een auto om het eiland te ontdekken, om op donderdag weer door te vliegen naar Bonaire. Het plan is weer gemaakt.

Na het ontbijt maar eens naar de Koningin Emmabrug gewandeld, dit is een drijvende draaibrug die nog elke dag wordt gebruikt. Oorspronkelijk is deze brug in 1888 gebouwd, Er werd toen tol geheven van 2 cent. Als je op blote voeten was hoefde je niet te betalen omdat je dan tot de armoede behoorde. Het resultaat was dat de armen schoenen gingen lenen omdat ze zich schaamden en de rijken verstopten hun schoenen om de tol te ontlopen. In 1939 werd de brug vervangen voor de huidige pontonbrug. De 167m lange brug in sinds 1974 enkel voor voetgangers toegankelijk.




Ons verblijf is in Willemstad, de hoofdstad van Curacao. Curacao is het grootste van de Nederlandse Antillen. Curacao heeft een oppervlakte van 444 km2 en 146.000 inwoners. Het is langgerekt, betrekkelijk vlak met hier en daar een heuvel. Morgen meer over Curacao.

Willemstad bestaat uit vier wijken; Otrobanda, Punda, Pietermaai en Scharloo waarvan Punda het oudste deel is. Hier bevindt zich Fort Amsterdam, het bestuurlijk hart van Curacao, de Heerenstraat en onder andere de Handelskade. Punda is volgebouwd met smalle diepe panden met felle kleuren. De kleuren zijn ingevoerd door de Gouverneur rond 1850. De destijds wit gekalkte gevels weerkaatste het zonlicht dermate dat meneer de Gouverneur bedacht dat alle gevels een kleurtje moest hebben. Hedendaags is de historische binnenstad van Willemstad werelderfgoed.



Het is vandaag Zondag en er is niet veel te doen, de winkeltjes zijn bijna allemaal dicht en ook de musea zijn gesloten. We slenteren wat rond, drinken wat en nemen een paar fotootjes waarna we weer rustig teruglopen naar ons hotelletje. Het hotel heeft een heerlijk zwembadje waar we ons de rest van de middag wel vermaken.

's Avonds een bezoek gebracht aan Punda. Het is Koningsnacht en er zijn live bandjes en vertier op straat. We blijven wat hangen bij Club 27 en Jazz club Miles waarna we moe ons bedje induiken. Morgen Koningsdag op Curacao, we gaan benieuwd zijn.